ഓരോ കവിത കഴിയുമ്പോഴും
ഇനിയൊന്നിന്
ശേഷിയില്ലല്ലോ എന്നോര്ത്ത്
ആകുലപ്പെടാറുണ്ട്
അത്രമാത്രം
ക്ഷീണിക്കുന്നുണ്ട്
ഹതാശനാവുന്നുണ്ട്
ഇല്ലായ്മ ബോധ്യപ്പെടുന്നുണ്ട്
ഇഷ്ടമില്ലാഞ്ഞിട്ടല്ല
തിരിഞ്ഞുകിടക്കുന്നത്
നെഞ്ചത്തുവെച്ച
കൈയെടുത്തുമാറ്റിവെക്കുന്നത്
എന്തൊരുചൂട് എന്ന്
ആവിപ്പെടുന്നത്
എന്തൊക്കെ വാക്കുകള്
അവ്യക്തമായി പുലമ്പിയിട്ടാണ്
ചക്കരക്കുട്ടീ എന്ന്
എത്രവട്ടം വിളിച്ചിട്ടാണ്
ഏതൊക്കെ നിലകളില്
ഉന്മാദിയെപ്പോലെ
ഉലഞ്ഞിട്ടാണ്
ഇപ്പൊഴീ വേണ്ടായ്ക
എന്നുനീ പുച്ഛിക്കേണ്ട
നാളെ പുറത്തുവരേണ്ട ബീജം
ഇന്നേ
വാക്കുവാക്കായി
പുറപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്
ശരീരത്തിന്റെ
കുണ്ടനിടവഴികളിലൂടെ
11 comments:
nice... nice...
നാളെ പുറത്തുവരേണ്ട ബീജം
ഇന്നേ
വാക്കുവാക്കായി
പുറപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്
ശരീരത്തിന്റെ
കുണ്ടനിടവഴികളിലൂടെ
കവിത നന്നായിട്ടുണ്ട്
post coitus hatred പോലെ post poetic hatred?
കുണ്ടനിടവഴി വിട്ട് പൊതുവഴിയിലെത്തുമ്പോഴറിയാം ‘സ്റ്റാമിനയാണോ‘ , ‘ഭാവനയാണോ‘ ചതിച്ചതെന്ന്.
good keep it up
:)
rajesh, mahi, ethiran kathiravan, paarthan, ajeesh, haaris- വരുന്നതിനും വിലയിരുത്തുന്നതിനും നന്ദി
wgbfigഎന്തൊരുചൂട് എന്ന്
ആവിപ്പെടുന്നത്........നല്ല കാര്യം
നിന്റെ ഈയൊഴുക്കില് ഞാനുമുണ്ട്.
കവിത വായിക്കുകയല്ല
നടക്കുകയാണ്
കിടക്കുകയാണ്
രമിക്കുകയാണ്
മരിക്കുകയാണ്
അതിലൂടെ
നന്ദി,സപ്നാ, വില്സണ്
ശരീരം കൊണ്ടെഴുതുന്ന ഈ കവിതകളെ വായിക്കാന് ഈ ശരീരം പോരാ. എങ്കിലും വായിക്കാതെ വയ്യ താനും, ശരീരത്തിന് എഴുതാതിരിക്കാന് ആവാത്തതുപോലെ... പഴമ്പാട്ടുകാരന്
Post a Comment